تماشاخانه نه فقط آن صفحه نمایش فیلمی بوده که
ده ها فیلمی رو که از حوصله و دایره شناخت من خارج بوده بهم نشون داده ، بلکه شبیه
مهمانی های دوره ای خانوادگی قدیمی است که قبلا در ایران داشتم. از این مهمانی هایی
که در یک روز خاص درخونه صاحبخونه به روی همه باز بود وهرکس به اقتضای مشغله اش در
دوره حاضر می شد. از این جمع شدن هایی که دیدار و گپ زدن به غذا و پذیرایی ارجح
بود و به بهانه اش خواه و ناخواه دوستان دور و نزدیک را می دیدیم و دلمون به
بودن هم قرص بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر