یکشنبه، فروردین ۰۸، ۱۳۸۹

ذهنم انباشته است از داستان هاي بي شمار
و فراغتي يافته ام براي گوش دادن به اين داستان ها .
هوا باراني و بهاري است .
اما
ذهنم ياري نمي دهد
و دستم به نوشتن نمي رود .
گاهي مديونم به همان روزهاي پردغدغه اي كه كلمات را روي صفحه جاري مي كند .

۱ نظر:

احسان گفت...

"گاهي مديونم به همان روزهاي پردغدغه اي كه كلمات را روي صفحه جاري مي كند."

این جمله‌ی پایانی رو خیلی پسندیدم... یه حس مشترک... نمی‌دونم چه سری وجود داره تو پیوند تنگاتنگ فشار و کمبود و روان شدن خلاقیت...