تیک تیک تیک

تایپ کردن رو دوست دارم . تایپ فارسیم بدکی نیست . می تونم بدون نگاه کردن به دکمه ها تایپ کنم . تمرکزی که روی دستام و کلیدها و فاصله ها می کنم مثل مدیتیشن ذهنم رو آزاد می کنه . مخصوصا زمانی که بداهه می نویسم ، ارتباط بی واسطه  ذهن و انگشت  و چشم خیلی قضیه رو شیرین تر می کنه .

گاهی اوقات  دلم بیشتر می خواد به جای صفحه  مونیتور با مداد روی دفترچه ام که کاغذش کاهیه بنویسم .  خش خش خش .

گاهی دوست دارم اثر ذهنم رو ، روی صفحه با تیک تیک کلید ها بشنوم .