از همین الان تا 365 روز دیگه

تولدها، عیدها، سال نوها، سالگردها و اغلب مناسبت ها که گاهی خیلی براشون برنامه ریزی می کنیم تا به حد کافی خوب وباشکوه برگزار بشن و یا خیلی بهمون خوش بگذره، به نظرم به خودی خود خیلی چیزهای مهمی نیستن. چیزی که می تونه انها را مهم کنه تنها چند لحظه تامله و یک نگاه، حتی اگر گذرا. به این که از سیصد و شصت و چند روز پیش تاحالا چی بهمون گذشته .اون موقع کجا بودیم و حالا کجای کاریم. اصلا کجا قراره که بریم ؟ یادمون هست که تا اینجای کار کیا دستمونو گرفتن؟ اصلا تو این مدت پا داده یا به این فکر بودیم دست کسی رو بگیریم ؟ چند تا دوست جدید پیدا کردیم ؟ چقدربه دوستی های قدیمیمون متعهدیم ؟ چند تا کتاب خوب خوندیم و چند تا فیلم خوب دیدیم ؟ چیارو از دست دادیم و به چه قیمتی ؟ و آیا ارزششو داشته ؟

...
امروزعید سال نو عرب هاست .ژانویه و محرم هم اومدن ولی هنوز نوروز تو راهه. خارج از ایران نه اینکه یه سری سالگرد به تقویم آدم اضافه میشه ،انگار گذشت زمان رو بیشترمیشه حس می کرد. درسته که کریسمس و ژانویه واول محرم برای ما شیرینی یلدا و نوروز روندارند ولی فقط کافیه یک لحظه تو رو به فکر بیاندازن که پارسالش چه می کردی ، که یهو انگار گردش زمان تو گوشت زنگ بخوره ...