لحظه بیداري

فضاهای ذهنی متفاوت ومتناقض یکی یکی جای خودشان را با هم عوض می کنند.
گاهی این فضاها پراست از شوروحرکت و گاهی پراز رخوت وسکون.
گاهی ازجنس انگیزه و امید برای رفتن به بالاترین نقطه و گاهی از جنس ضعف و ترس ،ناتوان از برداشتن کوتاه ترین قدم... شاید همه این فضاهای دوتایی خیلی شبیه به ریتم طبیعت باشد و طبیعی به نظر برسد،ولی آنچه مساله رامبهم میکند،صادق نبودن آنهاست.اینکه نتوانی به هیچ کدوم اعتماد کنی...
بینابین این فضاها میگردم و می گردم به دنبال راستین ترین فضا.
فضایی که با کمترین وابستگی به عاملی از بیرون،فضای واقعی من باشد.
...
به تازگی آینه ای پیدا کرده ام که با نگاه کردن در آن میتوان فضای ناخودآگاه راستین ذهن را دید.
با اینکه شانس زیبا بودن این تصویر همیشه زیاد نیست،ولی صادق بودن و شفاف بودنش آن را به مراتب زیبا می کند.
لحظات ابتدایی بیدارشدن از خواب،مثال عینی از فضای آگاهی وبیداری مطلق ذهن است.فضایی برآمده از ناب ترین اعماق ناخودآگاه ذهن با کمترین درگیری با دنیای بیرون.